Końska grypa to choroba układu oddechowego, wywoływana przez wirus EIV (Equine Influenza Virus). Patogen wirusowy tego typu jest wysoce zaraźliwy, co w dużej mierze utrudnia hodowlę, jeśli któryś z osobników zostanie zarażony. Najczęściej zdarza się to w dużych skupiskach, w których blisko siebie znajdują się zwierzęta z różnych stad.
PRZYCZYNY:
Do wybuchu choroby dochodzi najczęściej, kiedy wrażliwe na zakażenie konie zostaną zgromadzone w jednym miejscu, gdzie będą miały bliski kontakt ze sobą, np. na wystawach, aukcjach czy wyścigach koni. Z tego powodu końska grypa jest główną przyczyną wymuszającą konieczność odizolowania chorych osobników i zaniechania wszelkich imprez i aktywności, w których biorą udział inne konie. Choroba przenosi się bezpośrednio między końmi – drogą kropelkową, a także za pośrednictwem skażonej wirusem odzieży lub sprzętu. Wirus jest tak wysoce zaraźliwy, że w grupie wrażliwych koni może wywołać chorobę u wszystkich osobników. Ponieważ wirus rozprzestrzenia się w powietrzu, w postaci aerozolu wydzielin z dróg oddechowych, zarażone konie rozsiewają go na przykład wtedy, kiedy kaszlą. Inne przebywające w pobliżu konie wdychają ten wirus, przez co dochodzi u nich do zakażenia.
OBJAWY:
Objawami grypy koni są:
★ wzrost temperatury,
★ brak apetytu,
★ ospałość,
★ surowiczy lub śluzowo-ropny wyciek z nosa,
★ powiększenie węzłów chłonnych na szyi i kaszel.
W niepowikłanych przypadkach grypy u koni objawy ustępują najczęściej w ciągu 1–2 tygodni, ale kaszel może utrzymywać się dłużej, przez kilka tygodni od zakażenia. Powikłania tej choroby u koni mogą być poważne, m.in. może dojść do wtórnego bakteryjnego zapalenia płuc, mięśniobólów, zapalenia mięśnia sercowego i obrzęków kończyn.
LECZENIE:
Po rozpoznaniu alarmujących symptomów naturalnym krokiem jest rozpoczęcie odpowiedniego leczenia. Lekarz weterynarii, przy wykorzystaniu wspomnianego wcześniej dokładnego testu PCR, jest w stanie z dużą dozą pewności stwierdzić, że w przypadku konkretnego zwierzęcia mamy do czynienia z grypą u koni. Leczenie może różnić się w zależności od nasilenia poszczególnych objawów. Brak ostrych infekcji dodatkowych zazwyczaj oznacza też brak konieczności wprowadzania środków farmakologicznych. Lekarz weterynarii może jednak zalecić środki przeciwgorączkowe i uśmierzające ból.
