1. Glisty, czyli Toxocara cati (glista kocia) i Toxascaris leonina to najczęściej spotykane robaki u kota. Dorosłe robaki Toxocara cati bytują w przewodzie pokarmowym kota i mogą być wydalane z kałem (można je zauważyć w okolicach odbytu) lub w wymiotach
Jak mogą się zarazić:
Kocięta mogą zarazić się nimi ssąc mleko od zakażonej matki. Starsze osobniki zarażają się przez zjedzenie inwazyjnych jaj glist. Po wydaleniu z kałem, jaja muszą przez jakiś czas przebywać w odpowiedniej temperaturze, by stać się dojrzałe – dlatego też świeże odchody nie są zagrożeniem. Środowisko miejskie jest powszechnie skażone tymi pasożytami, więc o chorobę nietrudno..
2. Tęgoryjce Ancylostoma tubaeforme i Uncinaria stenocephala (rzadziej u kota)
również bytują w przewodzie pokarmowym kota. Ich pasożytnictwo polega na wczepianiu się torebką gębową w błonę śluzową jelita i odżywianiu się krwią gospodarza. Pasożytów Ancylostoma tubaeforme nie widać gołym okiem.
Jak mogą się zarazić: najczęściej kot zaraża się tymi robakami połykając larwę znajdująca się w ziemi. Rzadziej spotykane jest aktywne wnikanie larw przez skórę.
3. Tasiemiec u kota spotykany jest rzadziej.
U kotów bytują tasiemce:
– Dipylidium caninum (tasiemiec psi),
– Taenia taeniaeformis,
– Echinococcus multiocularis (tasiemiec bąblowcowy).
Jak mogą się zarazić: kot może zarazić się tym pasożytem wewnętrznym tylko poprzez zjedzenie żywiciela pośredniego (gryzonie, pchły, wszoły, ptaki).
4. Do pierwotniaków, które najczęściej znajdujemy u kotów należą:
– Giardia lamblia,
– kokcydia (Cystoisospora, Sarcocycstis).
Pasożyty te zasiedlają:
– jelito cienkie,
– przewody żółciowe,
– pęcherzyk żółciowy.
Jak mogą się zarazić: pierwotniaki zarażają przede wszystkim młode koty oraz starsze koty o obniżonej odporności. Zakażenie następuje poprzez zjedzenie cyst znajdujących się w środowisku lub surowym mięsie. Głównym objawem zarobaczenia są uciążliwe biegunki u kota, jednak wiele zwierząt zakażonych jest bezobjawowo.
JEŚLI TWÓJ KOT MA ROBAKI ZAOBSERWUJESZ U NIEGO:
– wymioty i przewlekłe biegunki u kota,
– krew i śluz w kale,
– ospałość,
– apatię,
– wysunięcie się trzeciej powieki,
– zmienny apetyt (czasem nadmierny, a czasami brak łaknienia),
– utratę wagi,
– matową, szorstką sierść,
– kaszel, duszność (najczęściej u kociąt) – związane jest to z wędrówką glisty kociej przez płuca i mechanicznym drażnieniem dróg oddechowych,
– niedokrwistość przy nasilonej inwazji lub u kociąt.
Aby potwierdzić obecności robaków jelitowych jest badanie kału. Kał od kota należy zbierać przez kilka kolejnych dni (najczęściej 3 dni). W międzyczasie próbkę trzeba przechowywać w lodówce (nie zamrażać!). Następnie należy zanieść ją do gabinetu weterynaryjnego, gdzie zostanie przeanalizowany.
Jak często odrobaczać kota?
Przeciwpasożytnicze doustne środki stosowane u kota to tabletki na robaki, pasty, żele. Kota należy odrobaczać wtedy, kiedy jest taka potrzeba. Najrozsądniejszym więc wyjściem jest okresowe badanie kału i na podstawie jego wyniku podjęcie decyzji o ewentualnym programie odrobaczania kota. Jeśli jednak z jakichś względów nie jesteś w stanie wykonać tej analizy to zalecane jest odrobaczanie kota przynajmniej 4 razy w roku.
